Öyle bir an gelir ki istanbulu özlersin,
Ama şehri değil anılarını,
Yüzleri özlersin, kokuları,
Acıyı da özlersin sevincide,
Her anı özlersin.
...
Sonra durursun birden, sakinlerin,
Düşünürsün dalar gidersin,
Anlık sahneler gelir gözünün önüne,
Saniyelik parlamalar,
Her an bir anıdır aslında,
Her an yaşanmaya değer,
O anlarda birer söz gelir aklina,
Birer cümle taçlandırır hepsini,
Unutmak istemediğin,
Hatırlamak istemediğin,
Bakarsın ki yıllar geçmiş,
Hikayen bitmiş yazar son yazmış,
Kahramların sayfalar arasında kaybolmuş,
Hepsi o kapağın altında kalmış,
Bazen aklına düşer mesela,
Kahram da başına düşen elmayı yedimi diye,
Şuan nerede napıyor,
Sonra o an geçer unutursun yine,
Eskiden tek farkı artık canın yanmiyordur,
Boğazın düğümlenmiyordur,
Yinede... Yinede işte.
Kayıt Tarihi : 22.6.2017 23:25:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
17 yaşını İstanbul'da kaybeden kızın hisleri.
![Büşra Ocak](https://www.antoloji.com/i/siir/2017/06/22/ozlersin-17.jpg)
Gün üstüne gün, sevgi üstüne sevgiyle.
Güzel beyaz ve bomboş vakitte.
Düşün körlüğü önündeki cümlede.
Ne karanlığın varışına, nede şafağın büyüyüşüne benzer.
Sana güç dua'ya göz at.
Bir b/akarsın herkes göçüp gitmiş.
Ama sen eylülsündür artık.
Dalını terk etmiş yaprak misali misafir.
Yüreğinize sağlık
TÜM YORUMLAR (1)