Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Amin darlıktan yokluktan ve dahi belirli belirsiz tüm felaket vede afetlerden sana sığındık yüce rabbim.Bizler aciz fani kullarız senin sayende acizane hayatımızı idame etmeye çalışıyoruz.Senin ışığına nuruna muhtacız her zaman.Sen dersen güneş açar kuş uçar akşam olur gece olur.Senin inayetindir bizleri ayakta tutan.Sen birsin teksin senin eşin ortağın benzerin yoktur.Bilirizki sabredenlerle berabersin onun için sabrederiz dayanılmaz dert ve sıkıntılara.Senin affın sonsuzdur yüce rabbim bilerek bilmeyerek işlediğimiz günahları sonsuz hoşgörünle affeyle.Bizlere ahirette dayanılmaz acılar gösterme.Bizlere hasap veremeyecek kullarından eyleme yarabbim.
Amin evvela ışığımız nurumuz sana ulaşmaya yegane umudumuz şefaatini umuduğumuz Hz. Muhammed Mustafa'nın aziz vede pak sulardan ak ruhuna havale eyledik kabul eyle yarabbim.İsimleri silinmiş nesilleri unutulumuş bir cümle evliya enbiya vede şehitlerimize havale eyledik kabul eyle yarabbim.
Mezarlarında bizede bir dua yokmu diyen din ehline iman sahiplerine velhasılı dua ihtiyacı olan bir cümle mevtaya dualar eyledik sen kabul eyle yarabbim.
Amin şehitlerimize rahmet kederli ailelerine sabırlar eyle yarabbim.Bilirizki onlar Cenneti Alanın has konuklarıdır.Onlar dünyayı değil cenneti alayı seçtiler sana koştular.Allah'ım onların suyu hürmetine bizlere yardım eyle hain vede yandaşlarına fırsat verme yarabbim.Kahraman güvenlik kuvvetlerimizi içte dışta havada suda vede karada hain düşman vede tüm şer güçlere karşı muzaffer eyle.Senin şanın yüce affın sonsuzdur yarabbim yaşlı gözlerle affını diliyoruz.Topraklarımıza yağmur ver bereket ver yarabbim hayırlı kazançlar ver yarabbim.
Acizane dilden dökülüverdi biçare sözlerim buyrun sizde amin deyin gönül dostlarım.Yeni yıl hayırlara vesile olsun inşallah kazasız vede belasız.Mevlam görelim neyler neylerse güzel eyler.Allah hepimize mübarek beldeleri görmeyi nasip eylesin.
O mübarek yerleri ben gördüm görevim gereği.Dilerimki sizlerede göresiniz yüreklerinizi hoş edesiniz inşallah.
Allaha emanet olunuz hayırlı geceler saygıalr benden ümüt güngör
o maneviyatı anlatılamaz değerli kutsal yerlere olan özlem bu kadar güzel anlatılır.. kutlarım sizi hocam..saygılarımla
RAVZADA NUR YAYILIYOR
Ravza’ya girdiğim anda
Anlatamadığım hisler doldu bana
Vallahi anlatılmıyor inanın buna
Zalim bir kalp bile erir orada
Anlatılmaz denedim defalarca
Düşündükçe kalbim çarpıyor heyecanla
Allah nasip etse cümle dostlarıma
Nur ve gül kokusu hemen hissediliyor
Unutulmaz, heyecanlar hiç bitmiyor
Ravzada dakikalar inan yetmiyor
Yağıyordu üzerimize nurlar
Anlıyordu bütün kalabalıklar
Yeşil halıda herkes namaz kılar
Ilık ılık üzerimizde hafif rüzgâr
Lazım bunu yaşamak dostlar
Işık doğuyor içime, gidiyor kaygılar
Yanık yanık etrafı âşıklar koklar
Orada perde yoktur dostlar
Ravza’da yaşanıyor tarifsiz heyecanlar.
(NURAY ÜLKER) ALLAH CÜMLE DOSTLARIMA, ÜMMETİ MÜSLÜMANA NASİP ETSİN AMİM...KUTLARIM BU MÜBAREK KALBİNİZİ
Allah kavuşturur inşallah.Yüreğinize sağlık.
BİR ŞEY İSTENDİMİ MUTLAKA ALLAH VERİR BEN BUNA İNANLARDANIM..İNŞALLAH GİDERSİNİZ...YÜREĞİNİZE SAĞLIK...KUTLARIM
inşallah allah nasip eder
tebriklerimle
İNŞALLAH GİDERSİN KARDEŞİM BU KADAR YÜREKTEN İSTEDİĞİNE GÖRE NASİP EDER MEVLAM EMİNİM...RABBİM KABUL ETSİN DİLEĞİNİ İNŞALLAH
inşallah gitmek kısmat olur can..inşallah...
güzel şiire tebrikler...
Bu şiir ile ilgili 8 tane yorum bulunmakta