Özlerim Köyüm Şiiri - Zihni Ertuğrul

ÖZLERİM KÖYÜM

Doğduğum yer hem de, değer sevmeye,
Hasretinle yanar, özlerim köyüm.
Can atarım her yıl, sana gelmeye,
Hasretinle yanar, özlerim köyüm.
........
Sevinmiş ailem, ben doğduğumda,
Ne günlerim geçti, çocukluğumda,
Özlem ateşlerim, kor olduğunda,
Hasretinle yanar, özlerim köyüm.
.........
Anlatayım biraz, hatıralarım,
Yetecek mi bilmem, şu satırlarım.
Tozluydu çamurdu, bütün yolların,
Hasretinle yanar, özlerim köyüm.
........
Kar yağınca köye, en mutlu gündü,
Açılırdı yollar, dam kürünürdü.
Kızak kaymak için, yol görünürdü,
Hasretinle yanar, özlerim köyüm.
......
Yaz günü çocukluk, çobanlık demek,
En güzel azığın, yumurta ekmek.
Acıkınca gelir, bal kuru ekmek,
Hasretinle yanar, özlerim köyüm.
.......
Öğleye dek, sığırları güderdik,
Çay kenarlarında, mola verirdik.
Sevinerek akşam, eve gelirdik,
Hasretinle yanar, özlerim köyüm.
.......
Hayata adımım, okulla attım,
Gazlı lamba ile, ödevler yaptım.
Öğrendiklerime, yenisin kattım,
Hasretinle yanar, özlerim köyüm.
........
Kurardım her zaman, onca hayaller,
Köy yeri ne olsa, perişan haller.
Yorgundur bedenler, yıpranmış eller,
Hasretinle yanar, özlerim köyüm.
.......
Yol göründü şehre, okumak için,
Paran pulun yoksa, zor olur geçim.
Rezillik bin çeşit, hem de ne biçim.
Hasretinle yanar, özlerim köyüm.
......
Ayrıldık görev bu, ana yurdundan,
İhmal ettik belki, geçim derdinden.
Kaybettim anamı, babam ardından.
Hasretinle yanar, özlerim köyüm.
.........
Anamın babamın, kokusu orda,
Ne günlerim geçti, yağmurda karda.
Yüzmeye giderdik, yazın sularda,
Hasretinle yanar, özlerim köyüm.
........
Çiğdemliden koyun, kuzu meleşir
Analar kuzular, hemen buluşur.
Buluşur da ana, kuzu koklaşır.
Hasretinle yanar, özlerim köyüm.
........
Kış gelir evlerden, dumanlar tüter,
Baharda çeçikler, yemlikler biter.
Ağaçlar da serçe, kuşları öter,
Hasretinle yanar, özlerim köyüm.
.......
Çok yakındır komşu, köy hudutları,
Bahçelerde boldu, erik dutları.
Salardım yaylıma, göle atları,
Hasretinle yanar, özlerim köyüm.
........
Gençlerde var idi, onun hevesi,
Gıcırdayıp gelen, kağnının sesi.
Buz gibi akardı, sokak çeşmesi,
Hasretinle yanar, özlerim köyüm.
..........
Şu dünyaya açtım, Orda gözümü,
Camisinde döndüm, Hakka yönümü,
Yaşadım sevinci, kimi hüzünü.
Hasretinle yanar, özlerim köyüm.
.........
Kamerdin hocaydı, adamın hası,
Kulağımdan gitmez, güzel sedası,
Şık Ahmet hocanın, yanık salası.
Hasretinle yanar, özlerim köyüm.
........
Geçmişteki günler, gelmez ki geri,
Tataroğlu, Mevlüt usta, Seferi.
Koca çınar idi, bunun her biri,
Hasretinle yanar, özlerim köyüm.
.........
Ahmet Kadir soyu, bizim hametler,
Küpeli, yonuzlar, birde melekler.
Sakarlar Musalar, garip ümmetler,
Hasretinle yanar, özlerim köyüm.
........
Izgınlı Haceli, ve de Tanalar,
Midiler, kılıflar, hacı durdular.
Hanifiler, boran, unutulanlar,
Hasretinle yanar, özlerim köyüm.
.........
Kenan köyümüzün, namlı zengini,
Bakı emmi sandı, Karun kendini.
Bulamak zordur köyüm, senin dengini,
Hasretinle yanar, özlerim köyüm.
......
Avcı şahmeranlar, vardır sülolar,
Hamzalar kuduzlar, birde torunlar.
Elbette var idi, birçok sorunlar,
Hasretinle yanar, özlerim köyüm.
.....
Bitmez Hatıralar, birbir saymakla,
Sofraları süslü, sütle kaymakla.
Ekin biçer idik, tırpan orakla,
Hasretinle yanar, özlerim köyüm.
.........
Neşeli geçerdi, düğün günleri,
Misafirle dolar, komşu evleri.
Harman yeri idi, Güreş minderi,
Hasretinle yanar, özlerim köyüm.
........
Yazın Harman yeri, sevdiğim yerdi,
At öküzle düven, sürdüğüm yerdi.
Kor komşuya selam, verdiğim yerdi,
Hasretinle yanar, özlerim köyüm.
.........
Ertuğrul’um sana, hasret yanarım,
Göçenleri rahmet, ile anarım.
Sığsa kucağıma, alır sararım,
Hasretinle yanar, özlerim köyüm.
......
Zihni ERTUĞRUL 16.02.13