Özlerim insanim Şiiri - Tuggenc Tuggenc

Insanim ben, özlerim iste, hakkim degil mi
Aklimdan cikmazsin belki,belki gülüslerin
Kizmalarin,sevmelerin
Özlerim ben gülüsünün kiyilarini, uykulu göz kapaklarini
Belki sarki söylemeni
Yaptigin yemegin tadini begenisimi
Bu ask karinla uzun sürmeden ölecegimi
Özlerim ben insanim, dedim ya.
Parmaklarini belki, tarakta kalan saclarini,dudak boyani.
Bir türlü bulamadigin anahtarlarini,göz kalemini
Özlerim ben insanim.
Kapidan bir sevincle girisini,bir daha gitmek istemeyisini
Kahve fincanindaki dudak izini.
Hasta oldugunda o mahur halini,heyacanini, korkunu
Elim yanaginda uyuyup kalmani,gece korkup bana sarilmani.
Izledigimiz ask filmlerini,boncuk boncuk dökülen göz yaslarini
Bir sinirle cekip gittigin kapi bile, özlenir mi
Özlerim ben, insanim iste insan….
Simdi sustuklarimi mahserde yüksek sesle söylerim elbet
Söylerim aciyan yanlarimi, kalbimi mesela, helal etmedigim gözyaslarimi
Ardindan baka kalan gözlerimi,sensiz yapamadigimi,sikayet ederim allaha emin ol
Dedim ya özlerim ben, özlerim bi bakisini
Sana daha doyamadan yalniz birakisin…
07/01/25 18:36