Hayattımda gülmeyipte ağladım.
Ellerimi koynuma ben bağladım,
Gençeçik yaşımı gamla dağladım,
Mutluluğu özleyen olanım ben.
Mutsuz günlerimi ben de andıkca;
kesevetli gün geçiyor sandıkça
Cefalı günleri ben yaşadıkça;
Mutluluğu özleyen olanım ben.
Ağlayan bu Gözlerim güleçek mi?
Hayata hüzünlü gün geleçek mi?
Günlerim cefaları bileçek mi?
Mutluluğu özleyen olanım ben
Yetmez mi çileli geçen günlerim,
Derdimi anarak ben de inlerim.
Mutsuz da geçiyor benim ünlerim,
Mutluluğu özleyen olanım ben.
Kayıt Tarihi : 11.12.2009 09:25:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mustafa Duyar](https://www.antoloji.com/i/siir/2009/12/11/ozler-oldum.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!