Özler Çürümüş. Şiiri - Seyfeddin Karahoc ...

Özler Çürümüş...

Aylarca, yıllarca üfledim durdum
Tutuşmak ne mümkün, közler çürümüş.
Güvenli, ihlaslı hayaller kurdum
kabuklardan geçtik, özler çürümüş.

Şu gidene sorun, neyin esiri
Hiç iflah olur mu aklın nasırı?
Ne kadar söylesen yok ki tesiri
Herhalde eskimiş, sözler çürümüş.

Öyle bir illet ki, öyle bir yara
Dermanı bulunmaz ara ha ara
Karayı ak görür, akı da kara
Ters dönmüş bakışlar, gözler çürümüş

Bu nasıl bir giyim bayda bayanda?
Aç gözlerini bak biraz uyanda
Sanki çırılçıplak, her şey ayanda
Kapatmıyor artık bezler çürümüş.

Böyle bir dünyaya gelen bebekler
Acaba nasıl bir gelecek bekler?
Kopmuş tüm bağları, kesilmiş kökler
Tarihe uzanan izler çürümüş.

İşte bu ahvale gel nasıl yanma
Sen hakkı yaz yine, sakın usanma
Hani edep, haya, nerde utanma
Deriler patlamış yüzler çürümüş.

O kadar arttı ki, müminin nazı
Demedi, olur mu Rabbımız razı
Sandalye üstünde kıldı namazı
Rüku, sücut hani, dizler çürümüş.

Seyfi, geçmez akçe boş lafı bırak
Öyle bir musibet gönderdi ki Hak
Korona neleri ediyor yasak?
Baharlar çürümüş, yazlar çürümüş.

14- 05- 2020 Ankara
Seyfeddin Karahocagil