Özlenmezmi, Benim Köyü'm

ÖZLENMEZ, Mİ BENİM KÖYÜM
Köyde doğdum, koştum, oynadım,
Yaylağında koyun, kuzu yayladım,
Düğünlerde halay çektim, oynadım,
Bu görünen şirin köy benim köyüm.

Efeliği, Madımağı tatlı aş olur,
Güzelleri, güzellerden baş olur,
Komşuların muhabbeti hoş olur,
Bu görünen şirin köy benim köyüm.

Köyümde çoktur gurbet el gezen,
Hoş görüşlü insanlar okuyan, yazan,
Köyümden den çıkmış, Şair ve Ozan,
Bu görünen şirin köy benim köyüm.

Dereleri coşar, suları çağlar,
İnsanları dosttur yaralar bağlar,
Birinin derdine hepsi, birlikte ağlar,
Bu görünen şirin köy benim köyüm.

Köyümün meşhurdur üzüm bağları,
Görülmeye değer tepeleri dağları,
Yemeklerde kullanılan tereyağları,
Bu görünen şirin köy benim köyüm.

İnsanlar merttir söylemez yalan,
Her şehirde var bir memur olan,
Gurbette hasretle gözleri dolan,
Bu görünen şirin köy benim köyüm.
Özlenmez mi Kuzuluk’u çar başı
Kekik kokar kalenin döşleri,
O köydedir göçenlerin düşleri
Bu görünen şirin köy benim köyüm,
Bütün dostlar bir araya gelince,
Muhabbetin güllerini derince,
Coşar gönül o bahçeye girince,
Bu görünen şirin köy benim köyüm.

Orda çiftçiliktir geçim kaynağı,
Tereyağından pişirirler omaçı,
Sofralardan eksik olmaz kaymağı,
Bu görünen şirin köy benim köyüm.

Selahattin’de göçtü gurbet ellere,
Hasret kaldı hoş muhabbet dillere,
Benden selam olsun tüm gönüllere,
Bu görünen şirin köy benim köyüm.
Selahattin AMBARKÜTÜK