Özlenen Sensin Şiiri - İbrahim Yılmaz

Uzaklarda, çok uzaklarda kaldı
Sevdiğimin matem dolu yeşil gözleri
Sabrımı test eder gibi
Yiten günün üstünü örtüyor
Kasvet dolu akşam gölgeleri.

Bu kaçıncı acı, bu kaçıncı hayal kırıklığı
Yaşadıklarımı senden başka kimse bilmez
İstemem de bilmesini
Dağların derin vadilerine gömerim
Kalbimden taşan Ferhat sevgimi.

Bazen bir hayal fırtınası olur
Evrensel aşkın dokunulmaz duyguları
O duygular ki sen demektir
Belki de sensizliği en iyi anlatan
Tesellisiz aşkımın son senfonisidir.

Eğer sen yoksan kalbimde
Bir toz kadar hükmü yoktur
Gördüğüm uçsuz bucaksız mesafelerin,
Aklımı başımdan alan
Duygularımın elbette sahibi sensin.

Kainata sığmaz sana olan aşkımın sevdası
Ben cemaline tutkumu anlatamam belki Musa gibi
Turda Musayı bayıltan güçtür aşkın gerçek sahibi.

Ey! aşkı bana armağan eden sevgili;
Özlenen sensin bu garip yüreğimde
Sevilen sensin yıldızların göz bebeğinde
Binlerce nehir aksa da yeryüzünde
içime akan tek nehir sensin ey sevgili
Belki bu alemin içinde bir zerreyim ama
Seninle büyür, seninle gülerim bir çocuk gibi.

Ocak 2019