Özlenen Özneler Şiiri - Nuray Üstündağ

Şimdi gidiyorum bu kara şehirden
Yolum yitik
Yönüm sen
Yanarak kararmış tüm umutlarımı
Kara toprağının üzerine ekmek için
Aç kollarını özlenen
Bana da yer ver
Sığınıp sana
Tüm yıkılmışlığımla
Özneleri kaybolmuş cümleler kuracağım
Tıpkı senin gibi
Yüklemi oysalara esir düşmüş bir hikayenin
Sonunu anlatacağım
İçimde o kadar birikti ki oysalar
Derin alınan nefesler gibi
Derin oysalar biriktirdim sana
Belki yeşerir diye toprağında
Bir bir dökeceğim toprağına
Beyaz düşler açsınlar diye
Şimdi gidiyorum
Bu gök kubbesi bile kararmış şehirden
Bana yıldızlar gizli gözlerin yeter
Aç kollarını özlenen
Sana anlatacak
Çok yenik hikayem var…