Özlenen Öge Şiiri - Gizem İlgün

Bilmiyorum ne zaman geçer kalbimin sıkışmaları…
Seni severken böyle delicesine, delirircesine
Bilmiyorum ne zaman alışırım sensizliğe,
Seni sevmekten vazgeçmeye ne zaman alışırım...

Yorgun düşmelerimden ne zaman sana kalkarım bilmiyorum…
Ne zaman şahlanır yüreğim yüreğine bir daha bilmiyorum…
Öyle bir şey ki ne zaman yenik düşerim hayata,
Ne zaman sensizliği yüreğime yar ederim bilmiyorum…

Ellerimi açıp sensizliği alıp gitmesi için dua ederken Allah’a
Ne zaman çıkıp gelirsin bilemezken,
O da özledi mi diye düşünüp ağlarken her gece,
Ne zaman çıkıp gelirsin karanlığıma bilmiyorum…

Susadım…
Ne zaman değer parmakların dudaklarıma?
Çocuk gibisin der kızardın hep…
Uslandım…

Ne zaman sarılacaksın büyüttüğün kalbime yeniden?
Kimliğimi kaybettim yokluğunda…
Ne zaman isim koyacağız bu ayrılığa,
Bilmiyorum…

Karanlıktır gidişler,
Karanlıktır düşen kalanın payına…
Ne zaman döneceksin,
Ne zaman kavuşacak gecelerim sabaha, bilmiyorum…

Gidişinden beri bir bilinmeyenli denklemi oynuyorum…
X ile y’yi toplarsak kaç biz eder, bilmiyorum…
Matematiği sevmem zaten senin kadar…
Sen beni ne kadar sevdin bilmiyorum…

Yarım kaldı cümlelerim…
Ögeler eksik, yüklemler yüklüyorum öznelerin ardına…
Oysaki sen eksiksin cümlelerimde, şiirlerimde…
Sen eksiksin sen! Özlenen öge…!