Özlenen İdâreci Şiiri - Hanifi Kara

ÖZLENEN İDÂRECİ

Milletinden bîhaber birde aydın geçinir
Keşke; “dört dil” yerine, halkın dilini bilse.
Dağda/kırda/bayırda… Onun çilesin çekip
Biraz olsun acısa, halkın gözyaşın silse.

Halkı andığı zamam değer vererek ansa
Hor ve hakir görmeden kendinden biri sansa
“Kardiyan” gibi değil, “karson” gibi davransa
Yaptığı hizmetlerle, halkın gönlünü alsa.

Tarihine iyi bak şerefle dolu mâzi
Ecdâdını araştır, ya şehittir ya gâzi
Gayretinden dolayı idârecinin benzi
Gece/gündüz durmadan hizmet aşkıyla solsa.

Halk gibi yaşamalı onun gönlün alarak
Gerekirse dertleşip, "halvet"lerde kalarak
Onlardan bir fert gibi, halkla hem-hâl olarak
Özlenen idâreci; halkla ağlasa/gülse.

Rabbim ıslah eyleme ne açlıkla/âfetle
Bizi yaşat ne olur; hem izzetle/iffetle
Arasıra öyle ki tebdil-i kıyâfetle
Aç/susuz var mı diye halkın kapasın çalsa..?

14/07/’14
Hanifi KARA