Anlamını yitiriyor kelimeler gün geçtikçe
Düşüyor maskeler yüzlerden biz sevdikçe
Herkes bir kuyu kazıyor derince
Her biri içine bir yusuf atmanın düşüncesinde
Karanlık, ışığı yutan bir karanlık
Ve bu karanlıkla kuşatılmış insanlık
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta