Özlenen Gelecek Şiiri - Fatih Levent

Anlamını yitiriyor kelimeler gün geçtikçe
Düşüyor maskeler yüzlerden biz sevdikçe
Herkes bir kuyu kazıyor derince
Her biri içine bir yusuf atmanın düşüncesinde

Karanlık, ışığı yutan bir karanlık
Ve bu karanlıkla kuşatılmış insanlık
Bir uykuya dalmışız, uyku ki bir asırlık
Yollarda takılıp kalmışız, yol ki bin adımlık

Sevmeyi unutmuş inkisarla yetişen kalpler
Hayal bile kuramaz olmuş fikir yoksulu beyinler
Hani nerede mesihler, mehdiler
Bunlar o beklediğimiz nesil değiller

Ne kalpleri taşıyabilir bu yükü ne de zihinleri
Boş verin beyniyle kalbindekileri birleştiremeyenleri
Başka değil diğer gam sinelerde gelecek
Hayalini kurduğumuz o gelecek

Sel olup akmadıkça göz yaşları
İntizar etmekle gelmez ebabil kuşları
Biz bu hal içinde oldukça derbeder
Ne Allah yardım eder ne de peygamber