Özlenen Şiiri - İsmail Şahin

Beni yırtık bir kağıtta,
açıklanıp da anlatılmamış gizemlerde bıraktım.
Bana küfürler ettim, dövdüm.
Beni günlerce aç bırakıp,
buruşturup kaldırım kenarında çamura attım.
Artık bir korkağım...
Senden yeterince korkmadığım için,
şimdi korkularımı güçlendi;
Kuyruğunu sıkıştırıp kaçan bir köpek gibi
kaçıyorum zaaflar yaratacak sevgilerden.

Hayat bir koridordur sevgilim
kristal heykellerle doldurduğumuz.
Düşürmeden,
kimseleri kırmadan geçmek lazım gelen.
Tüm heykellerimi kırdım.
Kimsesizim
ama istediğim gibi koşabiliyorum hayatta.
Beni de o heykellerle beraber kırdım.
Ben de umrumda değil artık.
İnsan; kaybedecek birşeyi olmayınca
daha güçlü duruyor insanların karşısında.

Kendimi ikiye ayırdım
güçsüz olanı dövdüm.
O yanım hala seni arar.
Karşıdan karşıya geçerken
belini arar ellerim
sanki sen geçirirdin beni karşıya.
Tuzlu makarnalar ister canım
ve ocakta beklemeden kahve yapıyorum diye azarlanmak.
Lokanta, markette ya da bir mağazada
rezil olmak istiyorum yine.
Paytak yürüyüşünü,
kaba kelimelerini özlüyorum.
O cahil, ilkel ruhunu,
senin aptal çocukluğunu özlüyorum.

Sürekli sırt çantanı taşırdın,
almak isterdim;
sen bana kıyamazdın
ben de sana.
Yürürken uzanılacak omuzlar arar kollarım,
ölmek için sallanıyorlar.
Sensizken yenilirdim hep okeyde,
sen bilmezdin zaten
ama seninle hiç yenilmezdik.
Sana “bana güven” mi demek istiyordum bilmem.

Ayaklarını alırdım avuçlarıma
–çorapların kirli olsa dahi-
sarardım o küçücük ayaklarını.
Seni gözüm kapalı
sadece o ince uzun ayak parmaklarından dahi tanırım.
Odam yine sen koksun ister canım.
Odamı hep sen geleceksin diye
temiz, düzenli tutardım.
Her şiirimi sen okuyacaksın diye yapıştırırdım duvarlara.

Yine ayaklarımın koktuğunu söylemesini,
bağrılmasını istiyorum.
Ama beni senden başka kimse azarlayamaz ki!
Mideni abur-cuburla doldurmanı,
yemekler yiyip de doymamanı
yine de diyetinden bahsetmeni arıyorum.

İkimizde acı çekerdik.
Sen yolu bilmezdin,
ben bilirdim ama gidemezdim.
Ki gidebilsem sen hiç olmazdın.

Dediğim gibi,
beni yırtık bir kağıtta,
açıklanıp da anlatılmamış bir gizemde bıraktım.
Küfrettim, dövdüm, kovdum
beni aşkıyla beraber.

Şimdi güçlüyüm.
İnandığım tüm felsefi kuramlar gibi.
Şimdi daha da güçlüyüm
seninle beraber kimseleri sevmediğim için.