Özlenen Şiiri - Hikmet Sevgi

Upuzak bulutlar sürüldü içimden.
Çalkalandı ufuklarım derinlerde,
Meğer gece kabuk bağlamış, seherimin gözüne
Geçince anladım ufuklar aslında
Ufuklarında ötesinde.
Ama ne yazık,
Beni ne umutsuz bir aşkın
Karanlığında tüllenen mutluluklar anladı.
Ne de her içimde yükselirken adım adım.
Öteler duyduğum şevkin
Boynuma taktığı burukluklar
Ve ne de
Her şerhettiğimde ruhumu
Utangaçça ve büyüsüyle dokunulmamışlığın,
Gözlerimde karşılaştığım anlamlı bakışlar
Anlamadılar beni,
Esirgediler kendi özlerini benden.
Kendi anlamlarını.
Ama geride kaldı tüm bunlar artık.
Tüm uzaklığıyla benliğimden
Geride kaldım artık, tüm yıkılmışlığımla,
Ve tüm karanlığım.
Bitmez sanırdım, bütün keşmekeşiyle içimde geceler,
Bitmez sanırdım, terk edilmişliğimde çürüyen o fecirler,
Ama bitirdim.
Bitirdim artık çilesini varlığımdaki boyundurukların.
Ve bir gündüzün koynundayım şimdi.
Tüm umutlarımla geceye inat yaşattığım.
Ve tüm berraklığımla, kendi özümden arıttığım.
***