Özlenen Şiiri - Hasan Yılmaz 2

Kaç gündür, ayrılığa gideceğim günü düşünüyordum.
Şu anda dünyanın en mutlu insanı benim.
Ve işte o mutlu anda geldi sayılır artık…
Bu dünya kuruldu kurulalı, yalanlar söylendi söyleneli,
Böyle bir yalan gibi olmamıştır!
Ama biz sırıtalım,
O her zaman bir tek gülmenin yakıştığı dudaklarla, hayata…
Çünkü bugünler dâhil, hiçbir günde,
Seven kişinin, son gününde dahi,
İlk anında dahi,
Ağlamanı, yaşamayı tatman için sevmedi seni,
Belki ölünce, belki de birkaç saat sonra,
Belki de yanında, belki de dünya senden uzaklaşınca,
Unutacağın kişi!
Ayrılıkta olsa da şimdilik bir elim,
Ve ayrılığın cehenneminde,
Sensizliğin her anıyla yansam da,
Ne olursa olsun…
Hep yanında olacak bu kaleme yazı yazma gücünü veren ruh…
Ve farz et ki,
Daha doğmadı, seni tanıdığım ilk günün sabahında ki güneş…