Özlenen Şiiri - Hamza Kaplan

Ölüm gibi yaklaşırken, fani hayatın sonu
Kim bilir ki nerede, o sessiz, münzevi yolcu

Hep ufka doğru yol alır, dönmek bilmez gemiler
Nerede ninemden kalan, o tertemiz ninniler

İçimden, sonsuz duygular çıkar semaya, kat kat
Kanayan fikrime cevap verir, eşsiz bir naat

Yine gelmedi beklenen, dinmek bilmez bu hasret
Kaderimize yazılmış, bu ayrılık bu gurbet.

Artık bekleme kimseyi, kimseler gelmeyecek
Bir aşk yaşar ki gönlümde, sanki hiç ölmeyecek

Kıvrım kıvrım uzar gider, bitmek bilmeyen yollar
Elvedalarla sallanır, inmek bilmez o kollar.

Mart 2013