Özlene Bayramlar Şiiri - Mehmet Ücok

hatırlar mısınız eski bayramlar ne güzeldi
her evde ayrı mutluluk ayrı nese gezerdi
insanlar birbirilerini taaa candan severdi
bayram unutulan güzelliklerin habercisiydi

ben cok kücüktüm, kücücük bir cobandim
tüm istegimi arzumu hayellerde kurardim
hic olmayan oyuncaklarim, yine hayelimde oynardim
bazi gördügüm oyuncaklarin ise resmini boyardim

hic derdim tasam yoktu elemim, kederim
yaradilani, yaratandan ötürü cok severim
en güzel namelerimi ve türkülerimi onlara söylerim
onlar benim herseyim, isterlerse canimi veririm

Birgün gitmiyecektim koyunlarimla kirlara
sanki dünyalar yikildi o kücücük dünyama
evde de bir telas var ki hic sormayin bana
anlam mana verememistim sevgi dolu bakislara

hepimiz birdik ve büyük bir kalabalik
tek tek el öpüp sarilip bayramlastik
ilk defa toplu halde bir kahvalti yaptik
sonra edeple bir bir sofradan kalktik

babam beni ilk defa yanina cagirdi
sevgi dolu gözlerle karsisina aldi
bir iki güzel söz, birde mektup yazdi
ardindan ufak bir hediye paketi cikardi

al ogul dedi, bu benden sana kücük bir hediye
cok degerli degil ama,seversin baba yadigari diye
cok güzeldi paket, renk renk sari mavi beyaz ve al
büyük bir sevincle actim ve baktim ki icinde bir KAVAL