Özlendin Baba Şiiri - Alidost Halef

Kayıplar mı büyütür insanı
Yoksa kaybetmenin acısı mı
Kaybedince anlar insan kıymetini
Yaşandı kayıplar yaşanacakta o zaman anladım

Bir mutluluk görüntüsü geldi aklıma
Çok eskilere dair kalan bir kaç hatıra
Belki de o günler daha mutluydum lakin çocuktum
Büyüdükçe anladım zamanla yoruldum

Kolay değil yedi ayda iki tane cenaze
İnsan yorgun bir yas tutuyor
İyileşiyorsun fakat zaman alıyor
İnsanın zamanı geri alası geliyor
Gerçekten veda etmek için
Ama olmuyor

İlk kez on yaşımda sabahladım hastahane koridorunda
İlk kez kaybetme korkumdu belki de gerçekten
Korkulan çok uzun zaman sonra oldu
Ocak da dedem ağustosta babam
Sıra bana geliyor sandım

Cenaze evi sohbetlerde gülüşmeler başladı şaşırdım
Zaten kendimde değildim oldukça darlandım
Yalnız geçen günler hatalarda yaptım
Ama yalnız kalmak çok zormuş kaybedince anladım

Yanımda bir tek ailem kaldı şimdi
Daha doğrusu tek annem
Başka da kimseden destek göremedim
Yıllarca kendi ölümümü bekledim
Ne saçma kararmış

Ruh halim yeni yeni toparlıyor
Kayıpla kendini de kaybedebilirmiş insan
Kaybetmeye alıştım daha da alışmalıyım
Sevdiklerim için yaşamalıyım

Hatalarım oldu bu süre zarfında
Bugünlere geldiysem sabır ve şükür ile
Hatalardan ders çıkardım son yaşananlarla
İki sene de çok şey değişti baba
Sana ne kadar kızsam da
Özlendin baba