Özlemlerin Yolculuğu

Gözlerinden fışkıran pınarların sevabına içtim bakışları
Aşkı dokudum, sevdayı sapladım yüreğine
Çağlayanlar gibi akıp gittim derinlere
Aldım elime usulca sevdim
Yıldızlardan baktım engin gözlerine
Sıcaklığını duydum, koynunda büyüdüm sevdanın
Adını koyamadım yürek yangınının.
Özlemlerin yolculuğu neden sanadır bilemedim
Ömür dostluğu bir çınar olsa da beklerim zamanlarda
Yaşarım seni yaşanan hatıralarda.
Karşında yapraksız ağaç gibiyim
Getir baharımı donanayım, süsleneyim
Gölgemde yılların olsun
Yaşayacağımız yıllar sana hatıra kalsın.
Ömür bu durmaz gider
Bir güzel, insana ne çok naz eder
Saçılırsa etrafa acı ve keder
Ayaklar altında kalıversin bir gün.
Aç ruhunu getir sevdanı
Bu yürek ölümüne dalıversin bir gün.
Ey bahçemde açan kırmızı gül
Bülbülünde seninle ölüversin bir gün.
Bir solukta yaşayalım aşkı sevdayı
Boş kalan yürekler doluversin bir gün.
Soluğunda yeşillendi dallarım
Sana açıldı seni istedi kollarım
Uzanırsa bir gün ellerim
Tutup ta kendine çekiver bir gün...