Hışırtı var ya, ağaçsız ovadaki fırtınanın
Mevsiminde mevsimsiz gülmesi çimenlerin
Söğüt gölgelerinin özlemini artırır
Baharda çiçek yerine yağması karın
Dağlar inadına gökyüzüne hücumludur
Yollar keskinleşmiş bileyi taşında
Her gün onbire dolanırken zaman
Özlemlerin sesi duyulur günün haykırışında
Özlemlerin insanı günleri paramparça eder
Saat de dakikalar, zamanda saniyeler
Güneşle yunmuş özlem dökülmez ya rakama
O her gün özlemin ışıltılarını hesap eder.
Gözleri gece olur mevsimler dökülür
Beklemek iniltisidir rüyada sayıklanan
Bir zarfın üstündeki iki kelimeye sevinir
O an özlemlerin insanıdır mutluluğu duyan
Dalar yaşanmış âlemlerin yeşil rengine
Özlemleri türkülerden koparır sessiz
Artık özlemlerin insanı demiştir ya kendine
Yaşamak mümkün değildir özlemsiz.
(Nisan, 1977)
Kayıt Tarihi : 22.2.2023 13:18:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!