Özlemlerin Şiiri - Yunus Özügüç

İnsan bazen çok özlem duyar
Gözlerinin için için Gülüşünü bakışını
Gülerken yüzünün masumluğunu
Huzur veren bakışlarını özler insan

Yanında olmasını sımsıkı sarılışını
Saçlarının kokusunu teninin sıklığını
Görmese de aklından hiç çıkmayışını
Uzaktan mutluluk verişini özler insan

Bir şarkı bir köşe başı hatırlatır
Sonra dalar dalar uzaklara yanına gidersin
Sanki onun yanında onun kallarında
Yanındaymış gibi yaşayarak özler insan

Ne kadar uzakta olursa olsun
Öyle seviyor ki insan
Hep yanında her anı onunla yaşıyor
Aklına her geldiği an Kalbi yerdin fırlayacakcasına atar
Hasretle özlemle sever insan sevdiğini

İnsan gece uyurken onunla uyur
Doğan güneşe onunla uyanır
Yanında olmasa da
Her anı seninle yaşadığını bilmek
Her an sesini kulağında hissetmek
Her güzelliği onunla yaşayarak özler insan...