Özlemlerimiz Şiiri - Zülfü Kılıç

ÖZLEMLERİMİZ

İkimiz de birbirimize benziyorduk
Bir yanımız nazımın vatanına hasreti
Diğer yanımız
Ahmet arif'in leyla'sına özlemi gibiydi
Oysa ki sensiz yaşamak
Sensiz olmak ne zor şey di
Sen öylesine avuçlarımdan kayıp
Göçe zorlanmış kuşlar gibi uçup giderken
Bense yıllarca bir vebal gibi
Seni boynumda taşıdım
Sen vicdansız gönüllerde
Mutsuzluğa mahkum edilirken
Bense vatansız bir mülteci gibi
Sığınacak bir liman aradım durdum
Ne zaman biraz umut edip
Rengini yitirmiş göğümde seni arasam
Daha çok çaresiz kalıp tükendim
Oysa ki onca deva içinde
Sen bana ben sana çare iken
Ne ben sana umut olabildim
Ne de ben kendimi sen de bulabildim
Sen benim iyileşmeyen gönül yaram
Umudum yaşama sebebimdin
Sense uçurumlarda daha goncası açmamış
Zamansız dalından koparılmış bir çiçektin
Ben sana elimi uzatıp ulaşmaya çalıştıkça
Sen yüreğimdeki hasretim, esaretim oldun

ZÜLFÜ KILIÇ