Özlemlerime bomba koydular

Senin sonbahar renklerine boyanmanı özlemiştim
Kırmızıdan
Sarıya
Rengârenk
Şehrimin sokakları dökülen yaprakları kucaklarken
... Sen geride bıraktığım gençliğimi anlatıyorsun
Sokulma o kadar dudaklarıma
Sesimi çalmandan korkuyorum
Sesim, sözcüklerimin bekçisi

Caddelerimi kana buluyorlar
Yapraklar yerine insanlar savruluyor ölüme
Beynimin kıvrımlarından yok oluyor aşk
Kin düşürmeye çalışmayın gönlüme
Kim pislenmişse arınsın
Korkmasın temizlikten

Karanlıktan çıkınca gün
“müşkül mevkilerinden” indim trenlerin sana geldim
Bildim ki sendedir aradığım
Dudakların
Dudaklarına kapanıyorum
Dünyada ne varsa unutuyorum

/ Şimdi insanların tarih yazmaya çalışmadığı bir alemdeyim, sendeyim/

Oğuzkan Bölükbaşı/ 21.09.11