Özlemlerim Şiiri - Semih Baybora Baybure

Özlüyorum ben hasret kokan her şeyi
Bazen denizi özlüyorum köpük köpük dalgaları
Bazen bir balığı özlüyorum pul pul
Bazen de kuşları özlüyorum cıvıl cıvıl
Ve börtü böceği özlüyorum cırcır böceğini mesela
Bazen o çok korktuğum örümceği bile özlüyorum
Sonra kuş olup uçmayı
Çekirge olup zıplamayı
Küçük bir balık olmayı
Ve derinlere yüzmeyi özlüyorum
Özlüyorum işte akılıma düşen ne varsa
Hayatın gerçeklerini özlüyorum
Ya bir ölüm anı çığlığı
Çığlıklarıma gömülüyorum
Yanıyorum rüyalar içinde cehennem – i nar da
Uyanıyorum ve bir gün doğmuş semada
Bu yüzden özlüyorum güneşin doğumunu da batımını da
Işığını da özlüyorum bazen
Sıcaklığını da
Ben bazen karanlığı da özlüyorum
Ha bir de ben aşkı özlüyorum hemde delice
Deniz kıyılarında bir kızla el ele gezmeyi özlüyorum
Deniz gözlü yar ile
Sevişmeyi özlüyorum sabahlara kadar
Sevmeyi biraz olsun sevilmeyi
Özlüyorum göğsüne yatıp düşlere dalmayı
Büyük büyük hayaller kurmayı
Özlüyorum işte yüzüne bakıp seni seviyorum demeyi
Cemalini özlüyorum bir kızın kim olduğunu bilmediğim
Bazen kaçmayı özlüyorum buralardan
Hiç bilmediğim şehirlere gitmeyi
Belki yeni yüzler tanımayı
Belki de hiç bilmediğim bir dili yeniden konuşmayı
Özlüyorum işte özlüyorum
Belki farklı bir dilde seni seviyorum demeyi
Aşkım demeyi aşığım diyebilmeyi
Kısacası ben hayatı çok özlüyorum
Ve belki hayatta kalmayı
Bazen zenginliği özlüyorum
Zengin olup dünyayı gezmeyi
Bazen de fakir olup bir kulübe önünde ateş yakmayı
Bir somun ekmek taze pişmiş bir balık
Bir duble rakı
Ve hiç içmeyi öğrenemediğim sigarayı
Ben çok özlüyorum
Dedim ya bazen kaçmayı özlüyorum
Ya iki kişi yada sadece başımı alıp gitmeyi
Haritaya falanda ihtiyacım yok hani
Yolun beni götürdüğü yeri özlüyorum
Bazen tren olup o düz çizgide
Tüneller köprüler aşmayı
Bazen bir gemi olup
Okyanusları ortadan ikiye yarmayı
Yada bir uçak olup
Bulutlara yoldaş yıldızlara arkadaş olmayı
Ben çok özlüyorum
Özlüyorum işte şu yalan dünya da
Gerçek olan her şeyi
Fırtına olup ne var ne yoksa alabora etmeyi
Rüzgar olup hissedilmeyi özlüyorum
Esmeyi esip de geçmeyi özlüyorum
Bazen toprak olmayı özlüyorum
Yada bir toprak parçasından insan olmayı
Belki yeniden yaratılmayı özlüyorum
Yağmur olmayı özlüyorum mesela
Bazen dimdirek çakılmayı
Bazen yalpalamayı
Bazen de süzülüp yağmayı özlüyorum
Yüreklerin en derinliklerine
Ha bir de ben kar olmayı çok özlüyorum
Kar olup kendi üzerime yağmayı
Yaşlanmayı belki de yaşlanmayı
Yaşlanmayı ben çok özlüyorum
Bazen mevsimleri de çok özlüyorum mesela
Yazın sıcağını kışın ayazını
İlkbaharın çiçeklerini
Sonbaharın kurumuş yapraklarını
Yağmurlarını da çok özlüyorum
Geceleri de özlüyorum gündüzleri de
Ben bu dünyayı da çok özlüyorum
Bu garip dünya da
Gerçek olan her şeyi ben çok özlüyorum
Özlüyorum işte özlüyorum
Gerçek olan her şeyi
Ben çok özlüyorum
Çok

YAZAR SEMİH BAYBORA
TARİH 23\02\2013