Özlemlerim Şiiri - Yolcu Yol

Ben baharı kaybettim..
Özlemimi yitirdim.
Seni yüreğimde erittim.
Çaresizim.
Olmadı.
Adını duvarlara yazacak çağımda, seni sevmeyi beceremedim.

Artık birlikte ıslandığımız yağmurlarımız yok.
Dokunmak mı?
Koklamak mı?
Nafile….
İmkansızın tamda dibi…
Ne ellerinin beyazlığına uzana bilir ellerim.
Ne de yüzüne dokuna bilirim gözlerimle.
Hangi şarkının neresinde.
Hangi şiirin mısralarında.
Ve uzun zamandır duymadığım sesin kulaklarımda.

Dilim ve kalbimin kesiştiği noktada sakladım seni.
Sızlayınca yüreğim, hüzün duyma diye .
Anlıyorsun değil mi?
Sen yeni hayata tutunurken, ben çoktan düşürmüşüm aklıma ölümü.
Ve şimdi, gölün bedene baş kaldırdığı yerdeyim.
Eskittiğim yıllardan değil, ağır ağır çıkılan bir merdiven gibi.
Her buluşmaya geciktiğim gibi, yine gecikmişim….

Unuttum sanma güzel günleri.
Saklayacaktım.
Yüzün gözümde kalacaktı.
Bilmeyecektin böyle sevildiğini.
Ve duymayacaktın sabahlara sensiz nasıl uyandığımı.
Ben bir bu dağları eskitmedim, birde sana düşmüş yüreğimi.
Ve dilim hiç varmadı ayrılığın çanlarını çalmaya.
Elimi tutup avuçlarının arasında ısıtmadığın günden beri üşümekteyim hala.
Bir tarafımızı ayın bilmem kaçına asmışım
Kalanını sevdana kurban adamışım.
İçtiğim her sigaraya seni düşürdüm, bu akşam ise; gözlerimi küllükte söndürdüm.

Uzaktan sevmenin çok ağır faturası.
Bağışla beni ey sevdam..
Gecikmenin bedelini birlikte ödettiğim için.
Bağışla beni ey sevdam..
Adını sadece özlemlerimde sakladığım için.,

Bak eskidi saatler.
Zaman çok çabuk geçti.
Yardan öte söyleyecek sözüm var benim.
Uyanmamacasına yükselmeli ateşim.
Kanamalı sıkmaktan avuç içlerim.
Sırtlayıp geceleri, ölmeliyim.
Dağların en kuytu yerine kaçıp saklanmalıyım.
Çaresizliğime ölmeliyim.
Sonsuzluğa gitmeliyim..