Özlemleri doyuramazdım

Belli bir zamanlar akıl başkaydı,
Düşünceye dalar uyuyamazdım.
Duyguların çoğu belki aşkaydı,
Kalbimi kalbine duyuramazdım.

Halbuki o günler çok zor günlerdi,
Teselli bulsaydı kalbim dinlerdi.
Musibeti, öğüt almak önlerdi
Yazık ki ruhuma buyuramazdım.

Özlemler taşırdık taşan yürekte,
Anlık gecikmeler kordu merakta.
Bir silik resimi görsem direkte
Hiç bir özlemleri doyuramazdım.

Fırtınaya döndü esen yellerin,
Aşkın nefesini üfler dillerin.
Beni yüreğimden tutan ellerin
Tuttuğu kalbimden ayıramazdım.

Yaşanmışlıkların özetidir bu!
Özgürlük içinde bir kısım tabu.
Durmuş oğlu tekmil bütün grubu
Kendimden ayırıp kayıramazdım.