Özlemler Eskitiyoruz Yağmur Bulutlarının ...

Özlemler Eskitiyoruz, Yağmur Bulutlarının Gölgesinde..
Kendimize bile hasret kaldık nice zamandır

Bozkırın yanığı bizim içimizdeki
Dinmeyen acılar çarşısında
Ne alsak ônceden ôdenmiş bedeli
Kayalardan ağır düşüncelerimiz
Yorgunluğumuz saklayamıyor
kendini artık
Nereden baksan besbelli
Yok yoksul zamanlardan geçtik
Hep birlikte
Öldük öldük dirildik
Talan edilmiş ömürler bırakarak geride
Sabır çicekleri gibi büyür bizimle beraber, yalnızlığımız
Yanılmışlığımız birde
Bir acıyı ötekine düğümleyerek
Yaşamaya alıştık mı dersin nihayet
Gizlemeyi mi öğrendik yoksa acısını her yaranın
Tükenmez umutlar taşıyan kalbimizde
Derme çatma duygular asarak kuru ağaç dallarına
Hep bekledik çaresiz
Bahar ha geldi
ha gelecek ...

İzler bırakıyoruz içinden geçtiğimiz zaman dilimine
Fersah fersah uzaklaşarak benliğimizden
Bir bilinmeze doğru yol alıyor ömrümüz
Usul usul Yok olup gidiyoruz işte
Tükenen bir dünyanın içine
Dağılmış insan zerrecikleriyiz oysa
Ne çok büyüttük gözümüzde
Yaşamak denilen rüyayı
Sarıp sarmalamak yerine
Kurşun attık birbirimize
Kirletilmemiş günlerimize şimdi
Dalıp gidiyoruz özlemle
Yağmur bulutları eşliğinde...