Kaç zaman oldu
Ayaklarım toprağa hasret
Gözlerim uzaklara bakamıyor
Doğanın rengarenk yüzü
Artık düşlerimde gizli
Her gün her saat
Daracık bir alanda
Beton zeminde yaşamak
Gülün kokusunu unuttum
Yaşamın rengi
Zihnimden dışarı taşamıyor
Kalabalık sokakları özledim
Meydanlara uzanan caddeleri
Şehrin ışıkları şimdi çok uzak
Gülümseyen sevdalar yok
Gelecek yüklü
Çocuk bakışlarını özledim
Mavilik dört duvar arasında
Parmaklıklar ise onu
Onlarca parçaya bölüyor
Günler evet günler
Her anı saniye saniye karelenmiş
Uzanıyor bitimsiz yarınlara
Özlemler dile gelmiyor artık
Onlarada kilit vuruldu
Haykırmasın diye yürekler
Bir hücrede onlara
Umudun gülen yüzü
Nasırlı ellerin birleşimiyle doğacak
Dışarıdaki sesler benliğimden siliniyor
Burada hep aynı sesler
Hep aynı tak tuklar
Günler geçiyor ardı ardına
Sesler yitiyor bir bir
24.07.2003
Kayıt Tarihi : 7.6.2008 15:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!