son halin usum’da
yüzümde
yüzünün çizgileri
hiç bir şeyi özlemedim,
sesine uyanmayı özlediğim kadar...
senden sonra kimseyle paylaşmadım seni
senden sonra kimseyle konuşmadım bizi
senden sonra kimseyle ağlamadım...
sessizce mırıldandım şarkını
bahtsızlığıma anca inandırdım kendimi...
bilinmeze uyanırım,
ümitle her güne...
küstüm,
söz geçiremem hoyrat gönlüme...
söylenmemiş beste,
sensiz geçen yıllar...
üşüyorum,
sende ısınmayı özledim...
şafak doğarken mor ışır kar yağmış sokaklar
koca bir ait olamama duygusu içimde
gurbet denilen yer çok ağır Anne...
Kayıt Tarihi : 25.3.2010 00:18:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Annem...
