Özlemler Şiiri - Jale Özdemir

Özlemler ne çoksunuz
Be özlemler güneş batınca özlemler
Hayat bulur.
Düşlere karışır dokunur kalbe neye
Özlemin var.
Bir bir canlanırken pencerenin kenarında
Dışarı bakarken düşünürsün sesizliğin
Tam ortasında yanlızlığında.
İki finçan kahve iki gönül sıcak
Sohbet tan ağarana kadar göz bebeğine ki
Dünyayı görmek, isteğim özlemim
Arzumu gözbebeğindeki dünyada
Senin Şansın varsa dünyasının sen
Olduğunu görmek.
Neyi özledim ah bilseniz sıcak sobetimi .
Aldığım ilk çiçeği bir tane gülümü
Değeri dünya kadar.
Sızısı çok büyük öfkesi çok kızğınlığım
Kadar çok sözüm çok da değmesin.
Başıda bir gül sonunda bir gül
Sen bu kadarsın.
Ne sevdalar vardı biti bitirdin öldürdün
Ölsünde.
Dostluklar vardı yalandı nankör
Olduklarında hani senin halen dim
Hani nerdesin hangi saklı sandıkdasın
Sen nerdeydin yalanmıydın.
Hayalmiydin Yalancısın yoksa korkak mı.
Yorğun gönlünlündü ya çok yorğun
Sığdıramadın beni gönlüne.
Korkaksın dinlenirsen benim gönlümde dinlençektin.
Mutluk korkağı huzur korkağı gönül
Korkağı özlemlerim hep yarım
Seninkide yarım kalsın korkaksın.