Özlemler Şiiri - Farettin Çakal

Belkide birlikte giderdik hadi deseydin,
El ele tutuşarak çocuklar gibi,
Elma şekeri alırdık köşedeki satıcıdan,
Biraz gülerdik.
Sonra koşmaca oynardık belkide seninle,
Uçuşan kuşlar gibi,
Rüzgar kıskanırdı bizi,
Biraz eğlenirdik.
Derken yağmur başlardı sanki gözlerimizden,
Bir düdük sesi yakardı yüreğimizi,
Lokmalar tıkanmış gibi boğazımıza,
Biraz nefeslenirdik.
Derken ağır ağır yol alırdı tren,
Mendiller sallanırdı özlemle,
Umutlar kaybolurken ufukta,
Biz boynumuzu bükerdik.
Geri dönüşe başlarken yalnız,
İçim üşürdü sensizlikten,
Zemheri ayazı gibi ayrılığa,
Biraz küserdik.
Derken geçerdi belki de aylar aradan,
Bahar gelirdi gönlümüze,
Tomurcuklar çiçeğe dönerken,
Tekrar buluşurduk.