Özlemle gözlem Şiiri - Erhan Tığlı 2

Özlem köprü oldu, gözlem su. İçimi kapladı değişik bir coşku. Sonra çoğaldım, aktım. Damarlarıma dek yürüdü koca bir ordu. Bir gürültü, bir uğultu koptu. “Ne var, ne oluyorsun?” demeye kalmadı, içim çağlayan olup konuştu ve susmadı artık bundan böyle. Susmak büyüsü bozulmuştu. Özgürlük, bendini yıkan, engel tanımayan taşkın bir sel olmuştu. Duvarları devirmiş, kelepçeleri çözmüş, zincirleri kopararak zindanları aşmıştı.