Özlemle biten hayat Şiiri - Betül Kalaycı

saat sabahın 6 sı ben uyumadım
uyuyamadım aslında
seni düşündüm ve yine seni
düşüncelerim susmak bilmedi
sana olan aşkımdan olacak heralde ki
bana seni anlatıp durdular

saat 6 yı geçti hava aydınlandı
perdeyi açtım tıpkı senin gittiğin gün gibi
soluk soğuk ve itici
sen yoksunya ben artık kahvaltıda yapmıyorum
kalktığım gibi çıkıyorum dışarı
kahvenin önünden geçerken selam veriyorum
kimi dönüp bakıyor kimisi umursamıyor bile
halimden olsa gerek perişanım
seninle birlikte bende kendimi terkettim

bir işim yok artık işsiz derler bazıları bana
ağrıma gitmez ben istedim bunu
öylece dolaşıp dururum akşama dek
bir köpek bir kuş anlar derdimi benim bazı zamanlar
kimse yokken onlar var kimse bakmazken onlar bakar bana

evet gün ağrıyor ve ben mezarlıkta senin yanındayım
kalbimde bir ağrı var ölüyormuyum acaba beni yanına mı alıyorsun
hadi tut ellermi ahh ağrı şiddetlendi nefeste alamıyorum
ve düşüncelerimi susturuyorum
artık yanına geliyorum....