İnsan hiç tanışamadığı birini nasıl özler.
Hiç göz göze gelemediği, sesini duyamadığı, iki lafın belini kıramadığı birini.
Bir günaydın, bir merhaba bile diyemediği, halini hatrını soramadığı birini nasıl özler insan.
Aynı fıkrada kahkaha atamadığı, aynı derde iç çekmediği birini.
Oturup bir bardak bile çay içemediği, aynı türküye eşlik edemediği birini nasıl özler.
Hapşırsa çok yaşa, hasta olsa geçmiş olsun diyemediği, bir sıcak çorba götüremediği birini nasıl özler insan.
Aynı düğünde keyiften göbek atamadığı, aynı cenazede saf tutamadığı birini nasıl özler.
o kadar da önemli değildir bırakıp gitmeler,
arkalarında doldurulması mümkün olmayan boşluklar bırakılmasaydı eğer.
utanılacak bir şey değildir ağlamak,
yürekten süzülüp geliyorsa gözyaşı eğer…
belirsizliğe yelken açardı iri ela gözler zamanla,
öylesine derince bakmasalardı eğer…
Devamını Oku
arkalarında doldurulması mümkün olmayan boşluklar bırakılmasaydı eğer.
utanılacak bir şey değildir ağlamak,
yürekten süzülüp geliyorsa gözyaşı eğer…
belirsizliğe yelken açardı iri ela gözler zamanla,
öylesine derince bakmasalardı eğer…
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta