Özlemişim Şiiri - Mustafa Gönültaş

Derinlere bakışını
Hem baharın hem kışını
Yüreğime akışını
Özlemişim saklayarak
Umut ile bekleyerek
Daim tenin koklayarak
Bilsen nasıl özlemişim
Hep kendimden gizlemişim
Bilsen nasıl özlemişim
Yollarını gözlemişim

Kimi buna aşktır demiş
Hasret gurbet beni yemiş
Ruhun bana nefes imiş
Nefesimden mahrum oldum
Karadenizlere doldum
Önce açtım sonra soldum
Bilsen nasıl özlemişim

Gözlerin bakardı bana
Artık bura dardı bana
Hüzün keder sardı bana
Dolduramadım yerini
Tatlı narin ellerini
Gönülde hayallerini
Bilsen nasıl özlemişim

Yalnızlık beladır başa
Çırpınışlar daim boşa
Ayrılık etti temaşa
Sana özlemim sunarım
Solmak üzere çınarın
Kurudu çeşmi pınarım
Bilsen nasıl özlemişim

Yollarımı kesti dağlar
Karadeniz durmaz çağlar
Beni gören kuşlar ağlar
Akıl diyor buna sabret
Herkes bana eder hayret
Beni benden aldı hasret
Bilsen nasıl özlemişim

Nasıl sevgi nasıl sevda
Aşkta yandım oldum şeyda
Neyim varsa ettim feda
Gönültaş'ım yaman düştüm
Tek kaldığım zaman düştüm
Yalnızlığa bürünmüştüm
Bilsen nasıl özlemişim
Hep kendimden gizlemişim
Bilsen nasıl özlemişim
Yollarını gözlemişim

Seni sende özlemişim
Ah bi' bilsen bilsen nasıl
Yüreğimde gizlemişim
Gönül gözün görür asıl...