Özlemişim Şiiri - Mustafa Deniz

Kınamasın beni dostlar
Ben köyümü özlemişim
Ne yüzüm kaldı ne astar
Ben köyümü özlemişim

O bir Şirin ben bir Ferhat
Onsuz gönlüm bilmez rahat
Aklımda her gün her saat
Ben köyümü özlemişim

Hasreti yakar kavurur
Aklımı alıp savurur
Otuz yılını devirir
Ben köyümü özlemişim

Dost yaren kardaşım olur
Derdime sırdaşım olur
Yâd elde yoldaşım olur
Ben köyümü özlemişim

Kutsal bir ülküdür bende
Eşi bulunmaz bir yerde
Anam babam yatar orda
Ben köyümü özlemişim

Unutmam hiç birisini
Duyar gibiyim sesini
Ölüsünü dirisini
Ben köyümü özlemişim

Ne kadar olsam da gayrı
Bende ki yeri apayrı
O saf temiz insanları
Ben köyümü özlemişim

İnişli çıkışlı zorlu
Kâh zararlı kâh ı kârlı
Maddi manevi her türlü
Ben köyümü özlemişim

Gözümün ışığı feri
Paha biçilmez değeri
Evlattan yardan ileri
Ben köyümü özlemişim

Mustafa yoluma ışık
Bilmem desem olur mu şık
Kendisine etti âşık
Ben köyümü özlemişim