Özleminle Yeniden Şekil Bulsun Bedenim…

Yorgunum…
Kaç gecedir ısrarla,
sabrımı sınıyor
arsız gözlerin…

Yılları bulmuş gidişin,
dargın duran bir tebessüm mü?
Unutmuş mu geri dönüşleri,
o gülüşünde akan
ışıklı insan seli?

Hadi kopar beni bu hasretinden,
dalından koparılan meyveler gibi.
Atsın artık,
dudaklarında saklı öpücüklerin kızılında duran
tan vakitleri.

Hasretin yangısıyla kilitleyip dudaklarımı.
Sustum,
kör gecelerin kuytusunda akan zamana susmuș yıldızlar gibi.

Söyler misin?
Sen yaratmamışsan beni,
Anka’dan once!
Nedendir bu yokluğuna
ölüp, ölüp dirilmişliklerim?

Durma!
Doldur yeniden,
yüreğime boşalttığın o bakışları.
Her halimle,
bakışlarından yontunan
bir sütuna çevir beni.
Ziyan olmasın bunca eziyetin
Özleminle yeniden şekil bulsun bedenim…

15 Şubat 2016
Diyarbakır