Özleminde Kalıp Şiiri - Ozan Efe

bulut umuda esnedikçe
çorak toprağın kokusunda yağmur
gecelerin çığlığında sessizlik
denize düşmeden bulut
boz bulanık akacak umut
kumla savrulacak
kumla kavrulacak
yüreğim
özleminde kalıp
bir nehirde akar gibi

bulut umuda esnedikçe
senin yüreğinde yanar bana
benim yüreğimde yanar sana
yanmışız birlikte anlasana
seni saran kazak terliyor
beni saran kazak donuyor
sarıl bana ısıt beni
denize kumsala inat
nedense
özleminde kalıp
bir nehirde bakar gibi

bulut umuda esnedikçe
gözlerini yumar uyur
gece karanlığına çöküp
ayrılık düşmeden ikimize
sarılalım güpegündüz
olanların ardında
özleminde kalıp
bir nehirde yakar gibi

bulut umuda esnedikçe
sinsi karanlık çökecek üstümüze
gel durma öyle
sokul koynuma
yeniden doğmuş gibi
öpücüğünü donduruver
özleminde kalıp
bir nehirde çıkar gibi

150412denizli