Özleminde bir sonbahar Şiiri - İlhan Haylaz

ve
sonbahar geldi
bu koca şehrin
uçsuz bucaksız sahilinin
zifiri karanlığında
zaafım tutuyor yine
giderek artan özleminde
kayıp sevdanın kırıntıları düşüyor geceye

nasıl anlatsam
dağlar boyu hasretin
sonbaharlar estiriyor içimde
hüzün döküyor yapraklarım

ne zaman seni düşünsem
gündüzler geceye döner
her nerde isen
ruhum oraya konar
dahasını da söylesem
deli sanırsın beni

ve
ne zaman sahile insem
şarkılarına başlıyor deniz
başlayıpta bitmeyen özlemin gibi

seni meşgalesinde oyalayan dünya
bitiriyor beni bu gece
başladı avuç avuç beni sömürmeye
tane tane dağılıyorum tenhalarda

bu mevsim kabullenemediğim şeyler var
kılıç gibi keskin şeyler
ama delip te kan akıtmayan
vurup ta öldürmeyen türden

ben ki
neler yaşadım bu hayatta
aşılmaz engelleri yüreğimde çözdüm
her şeyde biraz güçlüydüm ben
bir sende güçsüzleştim

daha kaç sonbahar geçecek bilmiyorum
kaç bahar sularımı kesecek
kaç yaz kurutacak içimi
hangi sicaklar kavuracak beni
saçlarıma daha ne kadar aklar düşecek
ve hangi göller kuruyacak
yokluğunda

artık geceden duygularımı
törpülemiyor sabahlar
her an köleleştiriyor beni sevdan

özlemin bir nebze kırılsın diye
diz çöküp haykırmak geliyor içimden

yazdan direkt kışa geçilseydi
belki bu kadar
sararmazdı yapraklarım
dallarım ağaçlarına küsmezdi
az buz hayatıma bakardım
ah bu sonbahar gelmeseydi

bir tebessümünde dirilse gecem
bulutlar yağmur ağlasa diyorum
kara sevdaları bitirse
kalbimin karanlık köşesindeki yerinden erisen
ah
bir erisen

ah yaşamsal sıvım
biliyorum seni görmeden
Güz yelleri bitecek
ve
güneş kaybolacak
ben
kış ve bahar
yine severim seni

...............