Özlemin Son Perdesi Şiiri - Aydın Sönmez

ÖZLEMİN SON PERDESİ

Grinin en koyusu bir gündüz

Yüreğim acıyor,belki de kanıyor

Yağmur değil yere düşen

Gözlerim bulut olmuş çağlıyor

Samanyolunda aşk kızının gözlerinde

Ve içimde hüzün

Şimdi zaman yok

Ben ne geceyim ne gündüzüm

Hayat acımasız bir rüya

Kabusa döngün

Huhu kuşları kanatlarını bırakmışlar

Virane bir gökyüzünden balkonuma

Grinin en koyusu bir gündüz

İçimde sessiz ve derinden bir sızı

Hayatımın kızı,sevda çiçeğim

Hiç unutmadım ki seni

Gözlerinde doğdum,gözlerinde öleceğim.

'Böyle ayrılık olmaz ' diyor bir ses

Oldu ama

Hayatın ta gerçeği

Yokluğunda sevmek diyordum

Seviyordum,inanmıştım

Kabullenmiyor yüreğim yine de

Hepsi boş,hüsran diyor

Sevsede sevmese de

Atamıyor içinden istese de

Gri bir gündüz,grinin en koyusu

İçim tümden hüzün

Ağlamak istiyorum

Tüm evreni ıslatırcasına

Yok artık aşkım,o sonsuz sevgim

Ve acılara dayanmayı öğrenmek gerek diyorum

Öğren yüreğim.....