Özlemin Soluğunda Şiiri - Özgün Enver Bulut

sanıyorum özlediğim gündü.dündü.
elveda kadar bir boşluktu ayrılık
geceydi.sana değiyordu.
saçlarım gözlerin diyordu.

ötelerde dağılan yürekler gibi efkarlıyken sular
düşen yıldızlar kadar eksilir gökyüzü
gündüz hükmü olmayan gölge
hüzündür.düşer geceye.
iz sürer bir baba
gölge yanar.

sanıyorum özlediğim gündü.dündü.
gitarın eskiyen tellerinde eriyordu sözlerim
kimsenin merak ettiği de yoktu
ölüm sadece öleni yakıyordu
ötekiler yangından çok uzaktı.

nasıl düşerim ardına şimdi
dudakların böyle giz doluyken
hançeri suluyor gözyaşlarım intihar öncesi
uzaksın. hangi mefsimde öleceğimi düşünüyorum
babam da uzak
anneme benziyor acılı kadınlar
kırık tırnaklarıyla geziyorlar

sanıyorum özlediğim gündü. dündü.
gözlerim kördü. kötülük vurmuştu
günahlarımı temizliyordu kalbin
düşündüğüm son barınaktı istanbul
sarsıyordu. özlemin soluğumdu. soğuktu.
ellerin kayıyordu.