Özlemin Hıçkırığı Şiiri - Osman Şenol

Yüzün Nisan gülleri gibi,
Ellerin,zambağın yaprağı,
Kış ortasında bile görsem seni,
Doyasıya yaşarım baharı...

Sen,gönlümün tek patronusun,
Sevinçlerimin kaynağı,
Sen bütün güzelliklerin,
Bir bedende toplamı...

Seni sevince gönlüm,
Sanki mutluluğu tutuyor,
İnsan seni düşünürken,
Kendini unutuyor.

Sen,aşkımın yağmurusun,
Tutkumun,çılgın dalgasısın,
Sen,özlemin hıçkırığı,
Kavuşmanın göz yaşısın...

Sen,belleğime yerleşmiş,
Aklımdan çıkmayan teksin,
Ve hep artan hızıyle,
Sonsuza sevileceksin...

Sen,göklerin maviliğinde,
Kanat çırpan beyaz durnam,
Lisanım yetersiz bu konuda,
Sevgimi anlatamam...

Sen,seninle dolan bu bedende,
Tepeden,tırnağa varsın,
Bu sevgi sonsuza sürecek ya,
Bırak,şiirler yarım kalsın...

Hoşça kal, diyemem sana,
Kul ayrı değil ki Haktan,
Öpüyorum,öpüyorum,öpüyorum,
Ay 'dan kopan yanaktan...