Özlemin Bir Bıçak Gibi Keskin

ÖZLEMİN BİR BIÇAK GİBİ KESKİN

Sokağın köşesinde eski bir bankta,
Yarım kalmış cümleler fısıldaşıyor…
Bir garip âşık oturmuş orada
Yanağında bıraktığın buse duruyor.

Özlemin bir bıçak gibi keskin,
Hayaline dokunuyor boşlukta.
Bir gün bu rüzgâr seni getirir mi?
Yoksa bu özlem bir ömür sürer mi daha…

Yıldızlar göz kırpıyor gökyüzünde,
Sessizliğin sesi yankılanıyor duvarlarda
Belki bir sokak lambası sönerken,
İçimden geçenleri anlatır sana.

Dönmeyecek birini beklemek çok zor,
Ne kadar hayal kursan da gerçek olmuyor…
Zaman hırçın bir nehir gibi akıp giderken,
Umutlarda ardı sıra bir bir kayboluyor…

Neden? Niçin? Soruları hâlâ cevapsız,
Öğrenmeye bu ömür yeter mi acaba?
Gözyaşları yetmiyor acıları dindirmeye,
Boşuna akıyorlar, boşuna verilen bu çaba…

Sokağın köşesinde eski bir bankta,
Yarım kalmış cümleler fısıldaşıyor…
Bir garip âşık oturmuş orada
Yanağında bıraktığın buse duruyor.

13.06.2025
ERMAN ULUSOY / KIRKLARELİ