Özlemin Akşamı Şiiri - Mehmet Özer 2

Bu akşam,
yine arttı özlemin.
Ne yapsam,nereye gitsem,
peşimi bırakmıyor gözlerin.
Şimdi anılar,
kurulmuş yay gibi boşalıyor,
belleğimde kapalı tutamıyorum.
Cesaretim yok,kafam karmakarışık,
anladım senden kurtuluş yok.
Seninle akşam kıyıda hesaplaşmalıyım.

Mehtap doğarken,
bir elimde bardağım,
gittim denizin bittiği yere oturdum.
Masalarda kandiller, titriyordu
buradaki insanlar,seni karşılıyordu.
Mehtap sendin,deniz hakimdi,
ben kıyıdaydım,daha ne istiyordum.

Kıyıda
Loreena söylüyordu.
Dilini bilmiyordum,
Sanki aşkım, başka dilde söylüyordu.
o acıklı sesiyle,beni yanına istiyordu.
Kim koymuştu bu müziği?
Karşılama törenine, geceye nasılda uymuştu.
Sanki, yıllardır bu sesi bekliyordum...
Gözlerim doldu,yanımda seni aradım,
utanmasam garsona sarılıp,ağlardım..

Aşkım,
ben seni hiç unutmadım.
Dalğaların sesinde, bulutun ağlayışında,
rüzğarın esişinde ve zamanın akışında,
hep seni hatırladım.,
Gecenin yarısı,elayak çekildi,
bütün müzikler sustu,ben sustum.
Deniz,ellerimi ayaklarımı okşadı,
beni teselli etti.
Gün ağarırken,
O yine gitti.

Seni unutmak istediğim yalandı,
en kısa zamanda yine gel,
bak sevdiğin, bu kıyılarda yalnız kaldı..

(Datça/plaj 03 eylül 004)