Özlemin Şiiri - Müjdat Bilgin

kırlarda bir başka kokar
bahar yağmurunda ıslanmış toprak
tanımsız bir serinlik yayılır doğaya
ıpıslak

işte o an kurtulur
kalplerde gem vurulmuş hapsedilmiş duygular
taptaze
buram buram özlem kokan
ve de çırılçıplak

hasretin bağrıma bir acı sapladığında hep
öyle yağmurlu bir bahar sabahıdır usuma düşen
ve nedense
o tanımsız serinlik yayılır hep bağrıma
atar durur pervasızca damarlarım
ve bir yaban atının, vurulmuş geme karşı
azgınca direnmesi gibi atar
atar durur yüreğim

özlemin
ne yıllanmış şarabın buruk tadı
ne de cennet meyvasının tanımsızlığı
birinden daha da buruk; bir acı
ötekinin tarifsizliğinden de öte
leziz

çelişki yok bunda
içimi ateşe boğan
hasretini de seviyorum ben
tenimin tenine değdiği an kadar

sensizliğe katlanmaya razı olmak
özleminle yanıp yanıp tutuşmak
evet
ama eğer varsa ucunda yine sana kavuşmak

elbette hayır mazoşist falan değilim
korkuyorum anlıyor musun
seni kaybetmekten
tümden
yani bir gün
o artık yok diyecekler diye

tümden yokluğunun korkusudur
özleminle yaşamayı sevmeye alışmak
sana bu duyguyla da olsa bağlanmak
oralarda bir yerde olduğunu bilmek
ve ne zaman olursa olsun
kavuşma anını beklemek

Aralık-2008 Ç