Özlemin kokuyor dört duvar arası .
Hasretin yakıyor yüreğimi
Ve gün geliyor
İnliyorum sensizlikten
ama.. duymuyorsun.
Öyle anlar oluyor ki;
Yanındayken özlüyorum seni
Öyle zamanlar yaşıyorum ki;
Suratındaki azıcık hüzün
bitiriyor beni.
Elini elimde hissetmediğim zaman,
karanlık bir bulut yerleşiyor bedenime.
Hele zihnimi hiç sorma
Solucanlar kemiriyor tarumar edercesine...
Kimi zaman tatsızlıklarda oluyor elbet,
içim acıyor, içim yanıyor sessizlikten.
Ama birden gözünü hissediyorum gözümde
ve bitiyor tüm yalnızlığım
sensizliğim, kimsesizliğim...
Gün seninle doğuyor yüreğime
ve gece sensizlikle başlıyor.
Sessizliğin verdiği huzuru
sensizlik bir anda bozuyor...
bitiriyor...
İşte bu kadar yoğunum ben seninle,
işte bu kadar vurgunum yüreğine,
İşte bu kadar sendeyim her gün, her gece
Ve işte bu kadar seviyorum seni
bilsen de bilmesen de...
Betül Başar (Sahrabetis)
Betül BaşarKayıt Tarihi : 17.10.2008 17:37:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sevenin hasret çektiği anlardan biri...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!