Yaşamdan ölüme giden yolda, yorgun umutsuz, tek başına,
Eksik olan neydi yaşamda, hayatı alt üst eden, parçalayan.
Nereler de unuttuk gülüşleri, yolu ilk nerde şaşırdık
Kayıp parçalar nerde gizli bilen var mı canlar.
Kulaklarım da uğultular kaldı, kalbimde hüzün ve acı
Ayaklar altında bir soluk yaprağım şimdi.
Sevdiklerim nerde, ölüm gibi soğuk yalnız zaman
Bir rüzgâr esecek birazdan önün de gri bulutlar
Yağmurlar başlayacak usuldan sonrasın da
Bir fırtına, bir kıyamet gidecek yeryüzün de
Sonrası huzur, sonrası gülüşler, sonrası sevda belki
Yeter ki çözülsün zaman, yeşerebilsin umut.
Gökyüzüne bakmalı bir kez olsun kaldırıp başı
Geceyse yıldızları izlemeli, sabahsa uçan kuşları
Salmalı rüzğara kederleri, alıp gitsin çok uzaklara.
Göçü başlatmalı artık hüzünden neş’e ye doğru.
Sevdalım,özlemim mutluluk bekletme daha fazla
Buyur geç ömrümün baş köşesine …
Kayıt Tarihi : 26.1.2008 14:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Zorda olsa bir tırtrılın kelebeğe dönüşüne çevirmeli hayatı. En azından bu yolda çaba harcanmalı...
özlemlerinizin mutluluğa dönüşmesi dileğimle.
Ekrem
tebrikler...
'Göçü başlatmalı artık hüzünden neş’e ye doğru.'
Umudu ne güzel vurgulamışsınız,mutluluğu baş tacı ederek.
Bütün içtenliğimle kutluyorum.
Sevgi ve Saygılarımla...
Tamer Duran
güzel bir şiirdi, kutlarım sevgiyle.
Nurdan Ünsal
TÜM YORUMLAR (6)