Özlemim Gelmeyen Sabahlara

Gün kararırken ızdırapla
Geceye acı çığlıklar düştü
Susarken gözlerimde yalnızlığın resimleri
Dizlerim ayakta tutamadı beni sendeledim
Tutunamadım uzattığım ellerine
Kaydı ayaklarımın altında topraklar
Yutkundum
Hıçkırıklarım kursağımda düğümlendi
Buruk bir acı dudaklarımda belirirken
Adını sayıkladım
Fırtınalar kopan yüreğimde cesetler sardı nefesleri
Başımda durmadan eserken hazan mevsimleri
Yüreğime göç etti kanatlanan ölüm melekleri
Sana yöneldim bir an gayri ihtiyari
Benzim attı
Nar-ı cihan süzüldü yanaklarımdan
Aklımı yele kaptırdım,titredi hitabım
Can havliyle anlatmak isterken içimden geçenleri
En acı sonları payıma düşürmüştü felek
Manalar kırık,yokluğun hüsran köşeleri
Orkestra ayrı makamlarda olsa da
Yüreğim ezgin
Hep hüzzam nakaratım
Yokluğun boynumda ölümleri taşır
Üşür ıssız kaldırımlarda sen yanım
Ateş çemberi her yanımda
Yokluğunun rüzgarı eserken suratıma
Özlemim gelmeyen sabahlara.....