Özlemim Şiiri - Ömer Ergören

Yağmur taneleri kadar berraktı çocukluğum,
Yaşımın taksim edilmiş anına tanıklık etmiş.
Geleceğimin dünyasına bir nebze sunulmuş,
Belki de saflığa tebessüm idi çocukluğum.

Kavak ağaçları ve yarpuz kokan bahçelerde,
Ömrümü harcamaya korkmuyordum nedense.
Doğallığa aşinalık nezdinde sarılmıştım oysa ki,
Annemin o gül kokan çiçekli entarisine.

Arkadaşlık, saflığın derecesine kadar yerinde,
Ta ki hokka oynarken taş değince ellerime.
Ağlamak, erkeklik ya, sadece ıslanan gözlerimde,
Kızmayı bile beceremeyen okkalı bir sözde.

Sayfalarını çevirmeye yeltendiğimiz o dünya,
Gurbetin derin hazzını hazırlıyordu bize.
Anneden, arkadaştan, kardeşten ayrılık yolumuza,
Çıkınca, düşünmemiştim yıldızları seyre daldığım gecelerde.

Derinden bir ah içimde, kavak ağaçları ve yarpuz kokan bahçeler,
Huzurunda uyuduğum ve büyüdüğüm yıldızlı geceler,
Belki kıymet bilmediğim o güzel günler,
Beni sesi ve kokusuyla derinden derine izler.
Özlemim ve sevincimle beni ekler.
BALIKESİR
2009